ผมอยากจะเลยไปบอกถึงเรื่องการขุดคลองกระ สักเล็กน้อย เพราะที่กระบุรีนั้นมีป้ายคอนกรีตขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำกระบุรี ห่างจากถนนสัก ๒๐ เมตร อยู่ทางขวามือบอกว่า คอคอดกระ และบอกว่าการขุดคลองกระ หรือคอคอดกระนั้น ทำไม่ได้เพราะปัญหาทางความมั่นคง
            ผมในฐานะที่เป็นรองประธานกรรมการคณะอนุกรรมการแห่งชาติ บริหารโครงการศึกษาความเป็นไปได้ในการขุดคลองกระ เพื่อแก้วิกฤติเศรษฐกิจและสังคม คณะอนุกรรมการแห่งชาติชุดนี้ ได้มีการประชุมครั้งแรก เมื่อ ๑๗ มกราคม ๒๕๔๕ และประชุมต่อมาอีกหลายครั้ง จนได้ข้อกำหนด (TOR) และเสนอกลับไปให้ภาครัฐบาลพิจารณา ซึ่งทางภาครัฐบาลได้ตั้งอนุกรรมการย่อยเพื่อพิจารณาอีก ๑๑ คณะ และบางคณะจะต้องใช้เวลาในการพิจารณา และทดสอบนานนับปีเช่น กรณีว่าผลที่เกิดจากน้ำเค็ม จะซึมผ่านผนังคอนกรีตเข้าไปในแผ่นดินได้นั้น จะมีความเข้มข้นเท่าใด ไปได้ไกลแค่ไหน ต้นหมากรากไม้จะล้มตายแค่ไหน ต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่า ๒ ปี หรือคณะที่จะต้องพิจารณาถึงผลดีที่จะเกิดขึ้นจากการท่องเที่ยว จะต้องสร้างอะไรเพิ่มเติม สร้างถนนสร้างเมืองท่องเที่ยว พิจารณาอีกนานับประการ ไม่ใช่แค่รอผลประโยชน์จากเรือผ่านเท่านั้น จะเป็นรายได้รองด้วยซ้ำไป และจะต้องพิจารณาถึงว่า จะไปแก้วิกฤติเศรษฐกิจของประเทศ และประเทศใกล้เคียงได้หรือไม่ ซึ่งในการประชุมตั้งแต่ต้น เมื่อยกเอาปัญหาที่จะเกิดต่อความมั่นคงของประเทศมาพิจารณา ผมได้เสนอให้ที่ประชุมพิจารณา และที่ประชุมเมื่อได้ฟังแล้วก็ยอมรับและเห็นด้วย จึงตัดปัญหาความมั่นคง และน่าเสียดายถ้าหากเริ่มนำมาดำเนินการเสียตั้งแต่ปี ๒๕๔๖ บางทีปัญหาใน ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่กำลังเกิดอยู่ในวันที่ผมเขียนต้นฉบับนี้ อาจจะไม่เกิดก็ได้ เพราะผมเองก็ทำหน้าที่ของแม่ทัพภาคที่ ๔ ส่วนหน้ามาตั้งแต่เมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๙ - ๒๕๓๐ ซึ่งเป็นช่วงที่เกิดวิกฤติใน ๓ จังหวัด (ไม่ใช่ ๓ จังหวัด) คือ สงขลา (บางอำเภอ), ปัตตานี, ยะลา, นราธิวาส และสตูล พอวันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๓๐ ก็ยุบกองทัพภาคที่ ๔ ส่วนหน้า เพราะจบภาระกิจ ความสงบสุขกลับคืนมาสู่ ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ ผมก็ได้รับพระราชทานยศ และตำแหน่งสูงขึ้น ย้ายมารับราชการในกรุงเทพ ฯ จนเกษียณอายุราชการ "แต่ขาดความต่อเนื่อง" หากไปเที่ยวดอยตุง ไปที่สวนแม่ฟ้าหลวง เดินเข้าไปจนเกือบสุดทาง จะพบปฎิมากรรมของคุณมิเซียม ยิบอินซอย "เป็นเด็กต่อตัว" สมเด็จย่าได้พระราชทานชื่อไว้ว่า ความต่อเนื่อง คือ ทำอะไรต้องต่อเนื่อง ภาคใต้ก็เช่นกัน ที่ผมทำเอาไว้พอนานไปก็เริ่มละเลยไม่สานกันต่อไป ๑๗ ปีผ่านไป มกราคม ๒๕๔๗ กองทัพก็ต้องจัดตั้งกองทัพภาคที่ ๔ ส่วนหน้าขึ้นใหม่ และเหตุการณ์รุนแรงยิ่งกว่าสมัยที่ผมทำงาน ทั้ง ๆ ที่สมัยผมทำงานนั้นยังมีโจรจีนคอมมิวนิสต์มาลายาหรือที่เรียกว่า จคม. เป็นกำลังก่อการร้ายที่สำคัญ และยังมี ขจก.หรือขบวนการโจรก่อการร้าย ที่เป็นตัวแสบแต่สุดท้ายเพียงหนึ่งปี โจรจีนออกมามอบตัวเป็นผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย ขจก. ถูกตัดหางจากคำว่า ขบวนการโจรก่อการร้ายแบ่งแยกดินแดน เป็นขบวนการโจรก่อการร้าย เหลือแค่นั้น
            ที่ผมเสนอไว้ในที่ประชุมคือ เสนอให้ทราบว่ากองทัพบกนั้นเขาพร้อมที่จะสนับสนุนโครงการนี้เช่น มีหน่วยกำลังรบหนุนที่ตั้งเตรียมไว้นานแล้ว รอบรรจุให้เกิดความพร้อมเมื่อมีความต้องการคือ กองพลทหารราบที่ ๑๕ ซึ่งตั้งอยู่ที่ อ.ปราณบุรี จ.ประจวบคีรีขันธ์ ตั้งไว้นานแล้ว แต่ยังไม่จำเป็นต้องบรรจุกำลังพล และอาวุธยุทโธปกรณ์ให้เต็มอัตรา แต่หากมีแผนรองรับการก่อการร้ายเราก็บรรจุกำลังรบ และอาวุธยุทโธปกรณ์เข้าไป แล้วย้ายกองพลนี้ไปรับผิดชอบภาคใต้ตอนบน ให้กองพลทหาราบที่ ๕ ที่ตั้งอยู่แล้วรับผิดชอบภาคใต้ตอนล่าง กำลังรบก็จะพร้อม เมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้นเช่นในเวลานี้ (ผมเขียนปลายเดือนเมษายน ๔๗) ก็ใช้กำลังภาคใต้ด้วยกันพูดภาษาใต้ด้วยกัน ไม่ต้องไปเอากำลังจากกองทัพภาคมาเสริมกำลัง ซึ่งจะเป็นไทยพุทธทั้งสิ้น จะเข้าแผนพวกเขาว่า เอาไทยพุทธมารบกับไทยอิสลาม (ผมไม่เรียกมุสลิม ไทยอิสลามมีในประเทศเดียว)
            ส่วนค่าใช้จ่ายหากขุดคลองกระ ก็ให้บริษัทคลองกระ (ผมเสนอไว้คลองภูมิพลมหาราช) บวกเข้าไปในค่าใช้จ่ายด้วย ค่าใช้จ่ายในการขุดประมาณหนึ่งล้านล้านบาท บวกอีกสองหมื่นล้านไม่มากเลย ค่าสำรวจประมาณสองพันล้านบาท รัฐบาลไม่ต้องเสีย มีบริษัทที่จะแย่งกันมาสำรวจ การสำรวจใช้เวลาไม่น้อยกว่า ๒ ปี การสร้างหรือการขุดคลองกระ ต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่า ๘ ปี และแนวที่จะขุดนั้นต้องเป็นแนวจากพังงา (เช่น ตะกั่วป่า) มายังสุราษฎร์ธานี แนวที่ยกป้ายไว้ว่าแคบที่สุดนั้น แคบจากฝั่งอันดามันไปยังฝั่งตะวันออกยาว ๔๔ กม. เป็นแนวที่แคบของแหลมมะลายู และเวลาขุดจริง ๆ ไม่ใช่ยาวแค่ ๔๔ กม. ระยะนี้คือ ระยะจากแม่น้ำกระบุรี ที่กระบุรีไม่ใช่จากปากอ่าวของแม่น้ำ เวลาขุดต้องขุดยาวมาจากปากแม่น้ำอีกหลายสิบ กม. และจะเฉือนเอาดินแดนพม่าเข้าไปด้วย ระยะทางที่จะขุดประมาณ ๙๐ กม. ดีไม่ดีบางตอนเรือจะวิ่งอยู่เหนือถนน เช่นถนนบางสายในประเทศเนเธอร์แลนด์ ที่เรืออยู่สูงกว่ารถ แต่ช่างเขาเถอะเพราะประเทศของเขาต่ำกว่าระดับน้ำทะเลในบางพื้นที่ ส่วนเราไม่จำเป็นจะต้องไปวิ่งเรือบนหัวรถ หรือบางคนหนักกว่านั้นบอกว่าช่องแคบนี้กว้าง ๙ กม. เท่านั้น ๙ กม. คือส่วนของระนอง ไม่รวมไปถึงแผ่นดิน ที่คลองจะผ่านในจังหวัดอื่น ๆ ข้อสำคัญคือ ฝั่งขวาจะต้องเป็นดินแดนพม่า จะพูดจากับพี่หม่องรู้เรื่องหรือ ให้ดูสะพานที่ไทยสร้างข้ามแม่น้ำเมียววดี หรือแม่น้ำเมย ที่ อ.แม่สอด จ.ตาก พี่หม่องไม่ชอบใจวันไหนก็ปิดสะพานเสียดื้อ ๆ ตอนนี้ไทยกำลังสร้างสะพานข้ามแม่น้ำโขงจากมุกดาหารไปยังสวันเขต หรือสุวรรณเขตอีกแห่งหนึ่งแล้ว (แห่งแรกที่หนองคาย) หากสร้างเสร็จแล้วและน้องลาวพูดจากันรู้เรื่องไม่ปิด ไม่เปิดการข้ามสะพานตามใจชอบ เส้นนี้จะไปได้ถึง "เวียดนาม" ผมเลยถือโอกาสเอาเรื่องขุดคลองกระมาเล่าให้ฟัง และเวลานี้ยังไม่ได้ข้อยุติจากทางภาครัฐบาลว่าจะขุดหรือไม่ขุด ต้องรอผลการพิจารณาของ ๑๑ คณะอนุกรรมการออกมาก่อน และรายได้นั้นไม่ใช่แค่ค่าผ่านคลอง มีมากกว่านั้นมากมาย ปัญหาเรื่องความมั่นคงตัดทิ้งไปเลยเถอะอย่ามาห่วงเลย ปัญหา ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ในเวลานี้นั้นก็คลำมาเกือบจะถูกจุดแล้ว ผมสูงอายุเกินกว่าจะไปเกี่ยวข้องด้วย แต่ก็ดีใจและภูมิใจที่น้อง ๆ หรือลูกศิษย์ลูกหายังมาหาข้อมูลเป็นประจำ และผมก็แนะนำให้ไป และพยายามเขียนในสื่อทุกฉบับที่ผมเขียนอยู่ในทุกวันนี้ วิธีการที่ผมใช้เมื่อ ๑๘ ปี ก่อนจนประสบความสำเร็จนั้นรับรองว่ายังทันสมัยเจี๊ยบ และผมยังมียุทธศาสตร์พระราชทานมาเสริมการปฏิบัติ (วิชานี้ผมบรรยายในโรงเรียนเสนาธิการทหารบก ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๓๑ - ๒๕๔๖ ติดต่อกันมาตลอด)
            อยากให้แก้อักษรที่เขียนไว้ที่กระบุรีเสียใหม่ คนอ่านจะได้ไม่เข้าใจผิดแค่บอกว่าที่นี่คือ จุดที่แคบที่สุดของแหลมมาลายู (ไม่ใช่ของไทย) ก็พอแล้ว ส่วนที่แคบที่สุดของแผ่นดินไทยนั้นอยู่ที่ จ.ตราด ไปทาง อ.คลองใหญ่ เลย อ.คลองใหญ่ ไปแล้ว ก่อนถึงชายแดนบ้านหาดเล็ก ทางซ้ายมือจะมีลานคอนกรีต มีน้ำตกน้อย ๆ (น้อยจริง ๆ) ในฤดูฝน ทางขวาไม่ไกลเลยจะเห็นทะเลอ่าวไทย ทางซ้ายคือเทือกเขาที่กั้นแดนไทย - กัมพูชา จากยอดของเทือกเขานี้ไปจนถึงชายน้ำที่ริมฝั่งทะเล ยาวเพียง ๔๕๐ เมตร ส่วนนี้คือแผ่นดินไทยที่แคบที่สุดของประเทศ อีกแห่งหนึ่งที่ถือว่าแคบเหมือนกันคือ ประมาณ กม.๓๓๗ ถนนเพชรเกษม เลย จ.ประจวบ ฯ ไปแล้ว จากขอบถนนไปจนถึงเทือกเขาบรรทัดที่กั้นเขตแดนไทย ยาว ๑๗ กม. คือส่วนที่มองดูในแผนที่จะเห็นแผนที่ประเทศไทยคอดกิ่ว จากขอบถนนไปยังด่านสิงขร แต่จากด่านสิงขรไปอันดามันนั้นอีกหลายสิบกิโลเมตร
            ผมเพ้อเรื่องคอคอดกระมาเสียยาว ต้องย้อนไปใหม่ว่าเมืองระนองได้ชื่อว่าเป็นเมืองดีบุก เป็นเมืองชายแดน เป็นเมืองคอคอดกระ และยังมีอีกเมืองแห่งความมั่นคงในอดีตและเมืองเสด็จประทับแรมพระมหากษัตริย์ ๔ พระองค์ ได้เสด็จพระราชดำเนินมาประทับแรมที่จังหวัดระนองดังนี้
            พ.ศ.๒๔๓๓ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จเลียบมณฑลปักษ์ใต้ ผ่านเมืองตระ (กระบุรี) ไปประทับแรม ณ พระที่นั่งรัตนรังสรรค์ บริเวณเขานิเวศน์คีรี เมืองระนอง ๓ ราตรี และได้พระราชทานนามถนนในเขตเทศบาลระนอง รวม ๑๐ สาย ให้คล้องจองกัน และมีความหมายของเส้นทางเช่น "ชลระอุ" คือถนนที่ไปยังบ่อน้ำแร่ร้อน ถนนท่าเมือง เรืองราษฎร์ ชาติเฉลิม เพิ่มผล ชลระอุ ลุวัง (ไปวัง) กำลังทรัพย์ ดับคดี (ไปศาล) ทวีสินค้า ผาดาด ต่อมาเมื่อมีการสร้างถนนเพิ่มเติมขึ้นมาใหม่ก็ได้ตั้งชื่อให้มีความหมายและคล้องจองตามพระราชดำริเดิมเช่น ราษฎร์พาณิชย์ กิจผดุง บำรุงสถาน
            พ.ศ.๒๔๖๐ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จเลียบมณฑลปักษ์ใต้ฝั่งตะวันตกและประทับแรม
            พ.ศ.๒๔๗๑ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสเมืองระนอง ประทับแรม ๒ ราตรี
            พ.ศ.๒๕๐๒ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมหาราช และสมเด็จพระนางเจ้า ฯ ได้เสด็จเยี่ยมราษฎร์จังหวัดระนองและประทับแรม
            ระนองเป็นเมืองการปกครองแบบพิเศษ นับตั้งแต่สมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ระนองปกครองเมืองโดยใช้อำนาจเจ้าเมืองรวมกับอำนาจของเจ้าภาษีอากรเรียกว่า "ระบบเหมาเมือง"เป็นแห่งแรกของประเทศไทย และมีการแต่งตั้งตำแหน่งเจ้าเมือง ผู้ว่าราชการเมือง โดยการสืบทอดทายาทติดต่อกันยาวนานร่วมร้อยปี โดยเริ่มต้นจาก ท่านคอซู้เจียง หรือบรรดาศักดิ์ที่ได้รับพระราชทานคือ "พระยาดำรงสุจริตมหิศรภักดี" เป็นเจ้าเมืองท่านแรก และลูกหลานของท่านได้ไปศึกษายังต่างประเทศเช่น อินเดีย ปีนัง ก็ได้รับราชการเป็นผู้ว่าราชการเมือง เป็นสมุหเทศาภิบาลมณฑลตามหัวเมืองต่าง ๆ เช่น ชุมพร หลังสวน ตรัง กระบุรี ภูเก็ต สุราษฎร์ธานี ท่านเหล่านี้คือผู้ใช้นามสกุล "ณ ระนอง"
           แหล่งท่องเที่ยว .-
            อำเภอกระบุรี การเดินทางจากกรุงเทพ ฯ มาตามถนนสาย ๔ ผ่านนครปฐม (หรือมาตามถนนสายธนบุรี - ปากท่อ) ผ่านเพชรบุรี ประจวบคีรีขันธ์ สี่แยกปฐมพร (ชุมพร) เลี้ยวขวามาอีก ๑๑๒ กม. จะมาถึงระนอง จะผ่านแหล่งท่องเที่ยวคือ
                ศิลาสลักพระปรมาภิไชย  อยู่ในเขตตำบลปากจั่น ตรงข้ามโรงเรียนบ้าน จปร. คือ ที่ตั้งของหินสลักพระปรมาภิไชย จปร. ปรมาณ กม.๕๒๕  รัชกาลที่ ๕ ได้เสด็จมาโดยขบวนช้าง และม้าจากชุมพรและมาประทับแรมที่ตำบลนี้
                คอคอดกระหรือกิ่วกระ  อยู่ในเขตบ้านทัพหลี ตำบลละมุ ประมาณ กม. ที่ ๕๔๕
                บ้านทับหลี  ที่มีซาละเปาดังลือชื่อมานานแล้ว ผมมาชิมครั้งแรก เมื่อ พ.ศ.๒๕๐๕ มีอยู่ร้านเดียว เดี๋ยวนี้มีหลายสิบร้าน ปากซอยหน้าบ้านผม ก็ยกป้ายว่า ทับหลีเช่นกัน แต่รสออกจะเพี้ยนไปบ้าง ร้านที่ผมชวนชิมมีกาแฟสดด้วย รวมทั้งขนมจีบ ร้านตั้งอยู่ย่านกลาง ๆ ยกป้ายไว้เห็นชัด อยู่สองฝั่งถนนเลย
                น้ำตกชุมแสง หรือน้ำตกสายรุ้ง  อยู่ที่บ้านปากจั่น แยกซ้ายที่หลัก กม. ๕๒๙ - ๕๓๐
                น้ำตกบกกราย  แยกซ้ายที่หลัก กม. ๕๕๖ - ๕๕๗ แยกไปอีก ๑๓ กม. ถนนยังไม่ดี แต่น้ำตกสวยมีน้ำทั้งปี