| ...อันทุกข์โศกโรคภัยในมนุษย์ |
ไม่รู้สุดสิ้นลงที่ตรงไหน |
| เหมือนกงเกวียนกำเกวียนเวียนระไว... |
|
| ...เป็นไรมีที่ตรงจะยงยุทธ |
การบุรุษรู้สิ้นทุกถิ่นฐาน |
| อันแยบยลกลศศึกสี่ประการ |
เป็นประธานที่ในกายของนายทัพ |
| ประการหนึ่งถึงจะโกรธพิโรธร้าย |
หักให้หายเหือดไปเหมือนไฟดับ |
| ค่อยคิดอ่านการศึกให้ลึกลับ |
แม้นจะจับก็ให้มั่นคั้นให้ตาย |
| อนึ่งว่าข้าศึกยังฮึกฮัก |
จะโหมหักเห็นไม่ได้ดังใจหมาย |
| สืบสังเกตเหตุผลกลอุบาย |
ดูแยบคายคาดทั้งกำลังพล |
| อนึ่งให้รู้รบที่หลบไล่ |
ทหารไม่เคยศึกต้องฝึกฝน |
| ทั้งถ้อยคำสำหรับบังคับคน |
อย่าเวียนวนวาจาเหมือนงาช้าง |
| ประการหนึ่งซึ่งจะชนะศึก |
ต้องตรองตรึกยักย้ายให้หลายอย่าง |
| ดูท่วงทีกิริยาในท่าทาง |
อย่าละวางไว้ใจแก่ไพรี... |
