| บาลีว่าหญิงดีมีสี่อย่าง |
ไม่อำพรางย่อมตรัสบริหาร |
| สำแดงไว้ให้เห็นเป็นประธาร |
จึ่งพิจารณ์ตามพระพุทธาธิบาย |
| หญิงเหล่าหนึ่งเรียกว่า
มาตาภริยา |
เสน่หาในสามีไม่เหือดหาย |
| ปฏิบัติเช้าเย็นไม่เว้นวาย |
มิได้หน่ายในการบำรุงบำเรอ |
| มารดารักบุตรนั้นฉันใด |
เอาใจใส่มิได้แต่งเสนอ |
| รักสนิทจิตสมัครสามีเธอ |
เทียบเสมอเทียมบุตรในอุทร |
| ภคินีภริยานั้นพวกหนึ่ง |
เร่งรำพึงคิดร่ำคำที่สอน |
| รักสามีเหมือนพี่ร่วมมารดร |
โอนอ่อนคำนับน้อมย่อมยำเกรง |
| ทาสีภริยาพวกหนึ่งเล่า |
ท่านชักเอามาเปรียบเทียบเหมาะเหม็ง |
| รักสามีเหมือนนายเงินของตัวเอง |
ต้องยำเกรงเช้าเย็นเป็นนิรันดร์ |
| สหายิกาภริยาคำรบสี่ |
รักสามีดังสหายผ่อนผ่ายผัน |
| สงวนอารมณ์มิได้ข่มขี่กัน |
สู้อดกลั้นทุกสิ่งจริงฯ
เจียว |
| หญิงดีสี่ตระกูลที่กล่าวมา |
สิ้นชีวาสู่สวรรค์อย่าเฉลียว |
| บุญอื่นมิได้สร้างสักอย่างเดียว |
กุศลส่งเหนี่ยวแน่วไม่แคล้วเลย |
