|
ถวายพระหน่อบพิตรอิศรา
|
ตามพระบาฬีเฉลิมให้เพิ่มพูน |
| เป็นของคู่ผู้มีอิศริยยศ |
จะปรากฏเกิดลาภไม่สาบสูญ |
| สืบอายุสุริวงศ์พงศ์ประยูร |
ให้เพิ่มพูนภิญโญเดโชไชย |
| ว่าลืมหลงจงอุตส่าห์รักษาสิริ |
ตามคติโบราณท่านขานไข |
| ว่าเช้าตรู่สุริโยอโณไทย |
ตื่นนอนให้ห้ามโมโหอย่างโกรธา |
| ผินพักตร์สู่บูรพทิศ
แลทักษิณ |
เศกวารินด้วยพระธรรมคาถา |
| ที่นับถือคือพระไตรสรณา |
ถ้วนสามคราจึงชำระสระพระพักตร์ |
| แล้วเอื้อนอรรถตรัสความที่ดีก่อน |
จะถาวรพูนเกิดประเสริฐศักดิ์ |
| ด้วยราศีที่ชะลอนรลักษณ์ |
อยู่พระพักตร์แต่ทิวาเวลากาล |
| ยามกลางวันนั้นว่าพระราศี |
สถิตที่วรองค์ให้สรงสนาน |
| พระอุระประสุคนธ์วิมลมาลย์ |
จะสำราญโรคาไม่ราคี |
| ครั้นพลบค่ำคล้ำฟ้าสุธาวาส |
ฝ่ายเบื้องบาทซ้ายขวาเป็นราศี |
| จงรดน้ำชำระซึ่งราคี |
ห้ามสตรีอย่าให้พาดบาทยุคล |
| เสวยนั้นผันพระพักตร์ไปบูรพทิศ |
เจริญฤทธิ์ชันษาสถาผล |
| แม้นผินพักตร์ทักษิณถิ่นมณฑล |
ไม่ขาดคนรักใคร่เวียนไปมา |
| ทิศประจิมอิ่มเอมเกษมสุข |
บรรเทาทุกข์ปรากฏด้วยยศถา |
| แต่ทิศเหนือเหลือร้ายวายชีวา |
ทั้งชันษาซุดน้อยถอยทุกปี
ฯ |
|
ค อนึ่งนั่งบังคลอย่ายลต่ำ |
อย่าบ้วนน้ำลายพาเสียราศี |
| ผินพระพักตร์สู่อุดรประจิมดี |
ไม่ต้องผีคุณไสยพ้นภัยพาล |
| แล้วสรงน้ำชำระพระนลาฏ |
จึงผุดผาดผิวพรรณในสัณฐาน |
| เสด็จไหนให้สรงชลธาร |
เป็นฤกษ์พารลูบใล้แล้วไคลคลา
ฯ |
|
ค อนึ่งพระองค์ทรงเจริญเพลินถนอม |
อย่าให้หม่อมห้ามหลับทับหัตถา |
| ภิรมย์รสอตส่าท์สรงพระคงคา |
เจริญราศีสวัสดิ์ขจัดภัย
ฯ |
|
ค อนึ่งวันชำระสระพระเกล้า |
อังคารเสาร์สิ้นวิบัติปัตไถม |
| ตัดเล็บวันพุธจันทร์กันจังไร |
เรียนสิ่งใดวันพฤหัสสวัสดี
ฯ |
|
ค อนึ่งภูษาผ้าทรงณรงค์รบ |
ให้มีครบเครื่องเสร็จทั้งเจ็ดสี |
| วันอาทิตย์สิทธิโชคโฉลกดี |
เอาเครื่องสีแดงทรงเป็นมงคล |
| เครื่องวันจันทร์นั้นควรสีนวลขาว |
จะยืนยาวชันษาสถาผล |
| อังคารม่วงช่วงงามสีครามปน |
เป็นมงคลขัตติยาเข้าราวี |
| เครื่องวันพุธสุดสีด้วยสีแสด |
กับเหลือบแปดปนประดับสลับสี |
| วันพฤหัสจัดเครื่องเขียวเหลืองดี |
วันศุกร์สีเมฆหมอกออกสงคราม |
| วันเสาร์ทรงดำจึงล้ำเลิศ |
แสนประเสริฐเสี้ยนศึกจะนึกขาม |
| หนึ่งพาชีขี่ขับประดับงาม |
ให้ต้องตามสีสรรพ์จึงกันภัย
ฯ |
|
ค อนึ่งว่าถ้าจะลงสรงสนาน |
ทุกห้วยธารเถื่อนถ้ำแลน้ำไหล |
| พระพักตร์นั้นผันล่องตามคลองไป |
ห้ามมิให้ถ่ายอุจาร์ปัสสาวะ |
| อย่าผินหน้าฝ่าฝืนขึ้นเหนือน้ำ |
จะต้องรำเพรำพัดซัดมาปะ |
| เมื่อสรงน้ำสำเร็จเสร็จธุระ |
คำนับพระคงคาเป็นอาจิณ
ฯ |
|
ค อนึ่งวิชาอาคมถมถนำ |
เวลาค่ำควรคิดเป็นนิจศีล |
| จึงศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรนพ้นไพริน |
ให้เพิ่มภิญโญยศปรากฎไป
ฯ |
|
ค อนึ่งสุนัขมักเฝ้าแต่เห่าหอน |
พิ่มอย่าขู่ก่อนด่าว่าอัชฌาลัย |
| พิ่มเสียสง่าราศีมักมีภัย |
คนมิได้ยำเยงเกรงวาจา |
| อนึ่งเขฬะอย่าถ่มเมื่อลมพัด |
ไปถูกสัตว์เสื่อมมนต์ดลคาถา |
| อนึ่งพบปะพระสงฆ์ทรงศีลา |
ไม่วันทาถอยถดทั้งยศทรัพย์ |
| อนึ่งอย่าด่าว่าแดดแลลมฝน |
อย่ากังวลเร่งวันให้พลันดับ |
| เมื่อเช้าตรู่สุริยงจะลงลับ |
จงคำนับสุริยันพระจันทร |
| อนึ่งเล่าเข้าที่ศรีไสยาสน์ |
อย่าประมาทหมั่นคำนับลงกับหมอน |
| เป็นนิรันดร์สรรเสริญเจริญพร |
คุณบิดรมารดาคุณอาจารย์ |
|
ค อนึ่งผ้าทรงจงนุ่งเหน็บข้างขวา |
กันเขี้ยวงาจรเข้เดรฉาน |
| อนึ่งอย่าไปใต้ช่องคลองตะพาน |
อย่ารอดร้านฟักแฟงแรงราคี |
| ทั้งไม้ลำค้ำเรือนแลเขื่อนคอก |
ใครลอดออกอัปลักษณ์เสียศักดิ์ศรี |
| ถึงฤทธิเดชเวทมนต์ดลจะดี |
ตัวอัปรีย์แปรกลับให้อัปรา |
| อนึ่งไปไหนได้พบอสภซาก |
อย่าออกปากทักทายร้ายนักหนา |
| ให้สรงน้ำชำระพระพักตรา |
ตามตำราแก้กันอันตราย
ฯ |
|
ค อนึ่งเครื่องผูกลูกสะกดตะกรุดคราด |
เข้าไสยาสน์ยามหลับทับฉลาย |
| เครื่องอาวุธสุดห้ามอย่าข้ามกราย |
อย่านอนซ้ายสตรีมักมีภัย |
| อนึ่งวันจันทร์คราสตรุษสารทสูรย์ |
วันเพ็ญบูรณ์พรรษาอัชฌาสัย |
| ทั้งวันเกิดเริดร้างให้ห่างไกล |
ห้ามมิให้เสนหาถอยอายุ |
| แม้นสตรีมีระดูอย่าอยู่ด้วย |
ถ้ามิม้วยก็มักเสียจักษุ |
| มักเกิดมีฝีพองเป็นหนองพุ |
ควรทำนุบำรุงองค์ให้จงดี |
|
ค อนึ่งนั้นวันกำเหนิดเกิดสวัสดิ์ |
อย่าฆ่าสัตว์เสียสง่าทั้งราศี |
| อายุน้อยถอยเลื่อนทุกเดือนปี |
แล้วมักมีทุกข์โศกโรคโรคา |
| อนึ่งบรรทมถ้าลมคล่องทั้งสองฝ่าย |
พระบาทซ้ายอย่าพาดพระบาทขวา |
| ข้างขวาคล่องต้องกลับทับซ้ายมา |
เป็นมหามงคลเลิศประเสริฐนัก
ฯ |
|
ค อนึ่งว่าถ้าจะจรแลนอนนั่ง |
สำเนียงดังโผงเผาะเกาะกุกกัก |
| คือคุณผีปีศาจอุบาทว์ยักษ์ |
ใครทายทักถูกฤทธิ์วิทยา |
|
ค
ขอพระองค์จงจำไว้สำเหนียก |
ดังนี้เรียกสวัสดิรักษา |
| สำหรับองค์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา |
ให้ผ่องผาสุกสวัสดิ์ขจัดภัย |
| บทโบราณท่านทำเป็นคำฉันท์ |
แต่คนนั้นมิใคร่แจ้งแถลงไข |
| จึงกล่าวกลับซับซ้อนเป็นกลอนไว้ |
หวังจะให้เจนจำได้ชำนาญ |
| สนองคุณมุลิกาสามิภักดิ์ |
ให้สูงศักดิ์สืบสมบัติพัสถาน |
| แม้ผิดเพี้ยนเปลี่ยนเรื่องเบื้องโบราณ |
ขอประทานอภัยโทษได้โปรดเอย
ฯ |
