อ่าวมาหยา เกาะพีพี จังหวัดกระบี่

 

ความทรงจำกับเต่าตนุ

แทมมารีน  ธนสุกาญจน์

นักเทนนิสหญิงมืออันดับ 1 ของไทย

“บรรยากาศล่องเรือผ่านถ้ำ ถ้าลองเงี่ยหูฟังเสียงน้ำ เสียงเล็กเสียงน้อยที่ก้องสะท้อน จะให้ความรู้สึกลึกลับน่าค้นหา”

                สำหรับนักเทนนิสอาชีพอย่างแทมมี่ เมื่อถูกถามถึงที่โปรด ตัวเลือกของคำตอบย่อมต้องมีค่อนข้างจำกัด

                ใน 1 ปี ของแทมมี่นั้น ต้องใช้เวลาตะเวนแข่งขันในต่างแดน วันว่างส่วนใหญ่ไม่แน่นอน ในจำนวนสถานที่ท่องเที่ยวอันสวยงามและหลากหลายของเมืองไทย ซึ่งเธอและเพื่อนโปรดปราน ทั้งยังมี “ความหลัง” และ “วีรกรรม” ให้เล่าไปยิ้มไปได้ตลอดก็เห็นจะเป็นภูเก็ตกับเกาะพีพีนี่แหละ ก่อนจะเล่าถึงกิจกรรมสุดโปรดที่เธอและเพื่อนไม่เคยพลาดทุกครั้งที่ไปท่องทะเลทางใต้

                แทมมี่ชอบดำน้ำดูปปะการังน้ำตื้นที่พีพีมากค่ะ น้ำทะเลที่นั่นใสมาก เห็นปลาว่ายอยู่ข้างๆ มีปะการังสีสดสวยขึ้นเป็นแนวเรียงราย โดยไม่ต้องดำลงไปลึกๆ ถึงกับทะเล เพียงแค่ไม่กี่เมตร ใต้ผิวน้ำก็เหมือนมีอีกโลกหนึ่ง เป็นคนละโลกกับที่เราดำเนินชีวิตอยู่ตรงนี้”

                “ที่จำได้แม่นอีกอย่างคือตอนที่ไปสิมิลัน ตอนนั้นได้ว่ายน้ำกับเต่าตนุ เขาว่ายไปไหน เราก็ว่ายตามเขา น่ารักมากค่ะ ดีใจแล้วก็ประทับใจมากๆ เพราะไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีโอกาสอย่างนั้น” ทั้งที่ตระเวรแข่งขันมาแล้วเกือบจะทั่วโลก ได้สัมผัส ได้เห็นสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ และแหล่งท่องเที่ยวติดอันดับโลกมาแล้วมากมาย แต่เมืองไทยที่เป็น “บ้าน” ก็ยังมีมุมพิเศษๆ ในความรู้สึกและความทรงจำของแทมมี่อยู่เหมือนเดิม

                “ชายหาดบ้านเรา ในต่างประเทศเขายอมรับว่าติดอันดับ 1 ใน 10 ของโลก ที่เรียกกันวาสวรรค์แดนใต้นั่นแหละ คือเป็นโลกที่ฝรั่งเขาไม่เคยเห็น น้ำทะเลใสมาก แถมยังมีชายหาดขาวทอดยาวสุดลูกหูลูกตาอีก” ช่วงการท่องเที่ยวของแทมมี่กับเพื่อนที่ทะเลใต้จึงมักจะใช้เวลาร่วมสัปดาห์ เรียกวาอยากทำอะไรก็ทำให้เต็มที่ ส่วนใหญ่จะเช่ารถโรงแรมขับไปเอง หรือใช้บริการรถรับ-ส่ง ไปเที่ยวพายเรือคายักตามถ้ำต่างๆ บรรยากาศการล่องเรือผ่านถ้ำ ถ้าลองเงี่ยหูฟังเสียงน้ำ เสียงเล็กเสียงน้อยที่ก้องสะท้อน รวมทั้งทัศนียภาพที่แปลกตากับแสงสว่างที่ลอดผ่านเข้ามา ก็จะให้ความรู้สึกลึกลับน่าค้นหา ผิดแผกไปจากธรรมชาติอันตื่นตาตื่นใจใต้ท้องทะเล นอกจากกิจกรรมต่างๆ เหล่านี้ ตามโรงแรม หรือจุดท่องเที่ยวสำคัญๆ หลายแห่ง ยังรู้จักหา “จุดขาย” มาดึงดูดนักท่องเที่ยว ด้วยการจัดโชว์ช้าง สัตว์คู่บ้านคู่เมืองและเป็นหนึ่งเอกลักษณ์สำคัญของเมืองไทยที่ใครๆ ก็รู้จักกันดี อย่างโรงแรมที่แทมมี่ไปพักบ่อยๆ ก็จะมีลูกช้างท่าทางน่าเอ็นดูชื่อ “นิ้งหน่อง” มาคอยทักทายแขกของโรงแรมอยู่เสมอ ตัวเธอเองบางครั้งยังได้ลงไปว่ายน้ำกับเจ้าเพื่อนตัวไม่น้อยนี้กับเขาเหมือนกัน เมื่อถูกถามถึงประสบการณ์ไม่รู้ลืมในการไปท่องเที่ยวทางใต้ แทมมี่ใช้เวลาทบทวนความทรงจำเล็กน้อย ก่อนจะเล่ากลั้นหัวเราะพร้อมรอยยิ้มกว้างว่า

                “ตอนไปเที่ยวเกาะพีพีครั้งหนึ่ง เคยนัดแนะกับเพื่อนว่าจะไปที่จุดชมวิวบนภูเขา เพราะที่นั่นพระอาทิตย์ตกดินสวยมากเรามีทางเลือก 2 ทาง คือทางลัดที่ต้องเดินเลาะเขา เป็นทางแคบๆ มีหินระเกะระกะตามทาง เดินลำบากหน่อย ส่วนอีกทางเดินสบายๆ แต่ต้องขึ้นบันไดร่วม 200 ขั้น

“ได้สัมผัส ได้เห็นสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ และแหล่งท่องเที่ยวติดอันดับโลกมาแล้วมากมาย แต่เมืองไทยที่เป็น “บ้าน” ก็ยังมีมุมพิเศษๆ ในความรู้สึกและความทรงจำของแทมมี่อยู่เหมือนเดิม”

                “ไอ้เราก็บ่นอุบว่า ให้เดินขึ้นบันไดสูงขนาดนั้นไม่ไหวหรอกเอาเร็วๆ ไปทางลัดเลยดีกว่า เดินไปก็คุยไป เฮฮาปาร์ตี้ตามประสาสาวๆ แต่คนอื่นเขาเดินแล้วรู้จักดูนะ เราดันไม่ดูตาม้าตาเรือชะนี่!” ก่อนจะเล่าเรื่องต่อ แทมมี่บรรยายสภาพภูมิประเทศของ “ทางลัด” ให้ฟัง พร้อมให้เราลองนึกภาพตามเป็นช็อตๆ

                “อย่างที่บอกว่าทางเดินเป็นพื้นหินแคบๆ ทางขวาเป็นภูเขาที่เรากำลังจะขึ้นไป ส่วนทางซ้ายเป็นผาชันๆ ไม่มีอะไรเลย ตอนนั้นขึ้นไปประมาณครึ่งเขาแล้วค่ะ ไม่รู้ทำอีท่าไหนแทมมี่ดันเหยียบไปบนหินที่มีรอยแตกอยู่ จู่ๆ หินก็แตก! แล้วตัวเราก็ร่วงพรวดไปเลย!” แต่สุดท้ายเธอก็ผ่านพ้นเหตุการณ์ครั้งนั้นมาได้ “ที่เกิดขึ้นจึงกลายเป็นบทเรียน เตือนใจเราว่าต่อไปไม่ว่าทำอะไรก็ห้ามประมาทเป็นอันขาด!” คำบอกเล่าพร้อมเสียงหัวเราะดังกล่าว คือตอนจบของบทสนทนาในครั้งนั้น

                ไม่กี่วันหลังการสนทนาครั้งนั้นโศกนาฏกรรมที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับสถานที่ที่แทมมี่บอกว่าเป็น “สวรรค์” และ “อีกโลกหนึ่ง” ในความรู้สึกของเธอและเพื่อนนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติหลายคนนั่นเอง ทำให้เรากับแทมมี่ได้พบกันอีกครั้ง พร้อมบทสนทนาสั้นๆ ที่เป็นตอนจบจริงๆ ของเรื่องนี้... “แทมมี่เชื่อว่าหลายสิ่งไม่ได้สูญเสียไปทั้งหมด ทะเลใสๆ กับชายหาดขาวๆ ก็ยังคงอยู่ที่นั่น อาจต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่มันจะต้องกลับมาเหมือนเดิม”

                “...แล้วแทมมี่ก็จะกลับไปเที่ยวที่นั้นอีกเหมือนเดิมแน่นอน”

บ้านเก่าสถาปัตยกรรมชิโน-โปรตุเกส


อ่าวโละซามะ


อ่าวปิเละ


เส้นทางความสุขที่สามสิบเจ็ด