ท่องเที่ยว || เพิ่มข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยว|| ดูดวงตำราไทย|| อ่านบทละคร|| เกมส์คลายเครียด|| วิทยุออนไลน์ || ดูทีวี|| ท็อปเชียงใหม่ || รถตู้เชียงใหม่
  dooasia : ดูเอเซีย   รวมเว็บ   บอร์ด     เรื่องน่ารู้ของสยาม   สิ่งน่าสนใจ  
 
สำหรับนักท่องเที่ยว
ตรวจสอบระยะทาง
แผนที่ 77 จังหวัด
คู่มือ 77 จังหวัด(PDF)
จองโรงแรม
ข้อมูลโรงแรม
เส้นทางท่องเที่ยว(PDF)
ข้อมูลวีซ่า
จองตั๋วเครื่องบิน
จองตั๋วรถทัวร์
ทัวร์ต่างประเทศ
รถเช่า
197 ประเทศทั่วโลก
แลกเปลี่ยนเงินสากล
ซื้อหนังสือท่องเทียว
dooasia.com แนะนำ
  เที่ยวหลากสไตล์
  มหัศจรรย์ไทยเแลนด์
  เส้นทางความสุข
  ขับรถเที่ยวตลอน
  เที่ยวทั่วไทย 77 จังหวัด
  อุทยานแห่งชาติในไทย
  วันหยุดวันสำคัญไทย-เทศ
  ศิลปะแม่ไม้มวยไทย
  ไก่ชนไทย
  พระเครื่องเมืองไทย
 
 
ข้อมูลท่องเที่ยวประเทศเกาหลี
ข้อมูลท่องเที่ยวประเทศลาว
ข้อมูลท่องเที่ยวประเทศกัมพูชา
ข้อมูลท่องเที่ยวประเทศเวียดนาม
ข้อมูลท่องเที่ยวประเทศพม่า
ข้อมูลท่องเที่ยวประเทศจีน
 
เที่ยวภาคเหนือ กำแพงเพชร : เชียงราย : เชียงใหม่ : ตาก : นครสวรรค์ : น่าน : พะเยา : พิจิตร : พิษณุโลก : เพชรบูรณ์ : แพร่ : แม่ฮ่องสอน : ลำปาง : ลำพูน : สุโขทัย : อุตรดิตถ์ : อุทัยธานี
  เที่ยวภาคอีสาน กาฬสินธุ์ : ขอนแก่น : ชัยภูมิ : นครพนม : นครราชสีมา(โคราช): บุรีรัมย์ : มหาสารคาม : มุกดาหาร : ยโสธร : ร้อยเอ็ด : เลย : ศรีสะเกษ : สกลนคร : สุรินทร์ : หนองคาย : หนองบัวลำภู : อำนาจเจริญ : อุดรธานี : อุบลราชธานี : บึงกาฬ(จังหวัดที่ 77)
  เที่ยวภาคกลาง กรุงเทพฯ : กาญจนบุรี : ฉะเชิงเทรา : ชัยนาท : นครนายก : นครปฐม : นนทบุรี : ปทุมธานี : ประจวบคีรีขันธ์ : ปราจีนบุรี : พระนครศรีอยุธยา : เพชรบุรี : ราชบุรี : ลพบุรี : สมุทรปราการ : สมุทรสาคร : สมุทรสงคราม : สระแก้ว : สระบุรี : สิงห์บุรี : สุพรรณบุรี : อ่างทอง
  เที่ยวภาคตะวันออก จันทบุรี : ชลบุรี : ตราด : ระยอง

  เที่ยวภาคใต้ กระบี่ : ชุมพร : ตรัง : นครศรีธรรมราช : นราธิวาส : ปัตตานี : พัทลุง : พังงา : ภูเก็ต : ยะลา : ระนอง : สงขลา : สตูล : สุราษฎร์ธานี

www.dooasia.com > เมืองไทยของเรา > เมืองเก่าของไทย

เมืองเก่าของไทย
ภาคกลาง
กรุงเทพฯ
กาญจนบุรี
จันทบุรี
ฉะเชิงเทรา
ชลบุรี
ชัยนาท
ตราด
นครนายก
นครปฐม
นนทบุรี
ปทุมธานี
ประจวบฯ
ปราจีนบุรี
เพชรบุรี
ระยอง
ราชบุรี
ลพบุรี
สมุทรปราการ
สมุทรสงคราม
สมุทรสาคร
สระแก้ว
สระบุรี
สิงห์บุรี
สุพรรณบุรี
อยุธยา
อ่างทอง
อุทัยธานี
ภาคเหนือ
กำแพงเพชร
เชียงราย
เชียงใหม่
ตาก
นครสวรรค์
น่าน
พะเยา
พิจิตร
พิษณุโลก
เพชรบูรณ์
แพร่
แม่ฮ่องสอน
ลำปาง
ลำพูน
สุโขทัย
อุตรดิตถ์
ภาคอีสาน
กาฬสินธุ์
ขอนแก่น
ชัยภูมิ
นครพนม
นครราชสีมา
บุรีรัมย์
มหาสารคาม
มุกดาหาร
ยโสธร
ร้อยเอ็ด
เลย
สกลนคร
สุรินทร์
ศรีสะเกษ
หนองคาย
หนองบัวลำภู
อุดรธานี
อุบลราชธานี
อำนาจเจริญ
ภาคใต้
กระบี่
ชุมพร
ตรัง
นครศรีธรรมราช
นราธิวาส
ปัตตานี
พัทลุง
พังงา
ยะลา
ระนอง
สงขลา
สตูล
สุราษฎร์ธานี

| ย้อนกลับ | หน้าต่อไป |
| พัฒนาทางประวัติศาสตร์ | มรดกทางธรรมชาติ | มรดกทางวัฒนธรรม | มรดกทางพระพุทธศาสนา |

มรดกทางวัฒนธรรม

โบราณสถาน
            โบราณสถานสำคัญในจังหวัดนครปฐม ระยะแรก ๆ ได้แก่ โบราณสถานสมัยทวารวดี มีอายุอยู่ประมาณพุทธศตวรรษที่ ๑๑ - ๑๖ มีดังนี้
    วัดพระเมรุ

            วัดพระเมรุ  ตั้งอยู่ในเขตตำบลพระปฐมเจดีย์ อำเภอเมือง ฯ เป็นวัดร้างมีซากเนินขนาดใหญ่อยู่กลางวัด เนินโบราณสถานมีลักษณะทรงกลมสูงประมาณ ๑๐ เมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๘๐ เมตร เมื่อปี พ.ศ.๒๔๐๔ ได้พบพระพุทธรูปศิลาขนาดใหญ่ จึงได้นำมาประดิษฐานไว้ในพระอุโบสถ วัดพระปฐมเจดีย์ ฯ เป็นพระพุทธรูปปางแสดงธรรม จัดเป็นพุทธศิลปแบบทวารวดี
            ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระราชทานนามบริเวณวัดพระเมรุว่า สวนนันทนอุทยาน
            ในปี พ.ศ.๒๔๘๑ - ๒๔๘๒  ได้มีการขุดแต่งทางโบราณคดีที่วัดพระเมรุ พบว่าโบราณสถานวัดพระเมรุเป็นซากเจดีย์ขนาดใหญ่ ก่อด้วยอิฐ มีผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมย่อมมุม กว้าง - ยาว ด้านละประมาณ ๗๐ เมตร มีองค์เจดีย์อยู่ตรงกลาง ฐานเจดีย์ทำเป็นเหลี่ยมย่อมุม มีทางขึ้นทั้งสี่ดาน สำหรับเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปศิลาขนาดใหญ่ ด้านละองค์ รวม ๔ องค์ ปรากฏซากหินสำหรับรองพระพุทธรูปเหลืออยู่ทางด้านทิศตะวันออก และทิศเหนือ ระหว่างมุขทั้งสี่เป็นระเบียงคต มีร่องรอยว่า น่าจะมีมุขหลังคาโดยรอบ

            ในการดำเนินงานทางโบราณคดีครั้งนี้ ได้พบโบราณวัตถุรวม ๖๕๑ ชิ้น เป็นประเภทสำริด ๒ ชิ้น ประเภทเครื่องปั้นดินเผา ๕๓๕ ชิ้น ประเภทศิลา ๒๖ ชิ้น พระพิมพ์ดินเผา ๘๘ องค์
            เมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๗ - ๒๕๒๘ ได้มีการขุดแต่งบูรณะโบราณสถานวัดพระเมรุอีกครั้งหนึ่ง ได้พบหน้ายักษ์ปูนปั้น และสถูปดินเผา ๑ องค์ ลักษณะเป็นชั้น ๆ ต่อกัน และพอกปูนรอบนอก นอกจากนี้ยังพบว่า มีการก่อสร้าง และบูรณะรวมสี่ครั้ง คือ
                -  ครั้งที่ ๑  เป็นสมัยแรกสร้างโบราณสถาน
                -  ครั้งที่ ๒  เป็นการสร้างเพื่อขยายฐานพระเจดีย์ ครั้งที่ ๑
                -  ครั้งที่ ๓  เป็นการก่อสร้างเพื่อขยายแนวฐานเจดีย์ ครั้งที่ ๒
                -  ครั้งที่ ๔  เป็นการก่อสร้างเพื่อปิดแนวฐานที่มีการก่อสร้างเพิ่มเติมในครั้งที่ ๑
            ได้มีการกำหนดอายุโบราณสถานแห่งนี้ว่า อยู่ประมาณพุทธศตวรรษที่ ๑๒ - ๑๖  เป็นศิลปแบบทวารวดี
            โบราณสถานวัดพระเมรุขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๘
   พระประโทนเจดีย์วรวิหาร

            พระประโทนเจดีย์ ฯ  ตั้งอยู่ภายในวัดพระประโทนเจดีย์ ซึ่งเป็นพระอารามหลวงชั้นสามัญ ชนิดวรวิหาร ในเขตตำบลพระประโทน อำเภอเมือง ฯ
            พระประโทนเจดีย์ ฯ  เป็นเนินโบราณสถานขนาดใหญ่ มีความสูงประมาณ ๕๐ เมตร เส้นผ่าศูนย์กลางเนินประมาณ ๖๐ เมตร สันนิษฐานว่า น่าจะเป็นเจดีย์ที่มีอายุร่วมสมัยกับจุลประโทนเจดีย์ วัดพระเมรุ และพระปฐมเจดีย์
            ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เจ้าอาวาสวัดพระประโทนเจดีย ฯ ได้ถวายพญาครุฑพ่าห์เหยียนาค ทำด้วยสำริด ที่ขุดพบบริเวณพระประโทนเจดีย์ ซึ่งต่อมาพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ให้จัดประกอบเป็นธงสี่เหลี่ยมคือ ธงกระบี่ครุฑธุชพ่าห์
            ต่อมาพระประโทนเจดีย์ ฯ เกิดชำรุด ได้มีการปฏิสังขรณ์ สร้างบันไดขึ้นบนองค์พระเจดีย์ และสร้างบันไดในส่วนขึ้น ไปยังฐานพระปรางค์ที่อยู่บนยอดเจดีย์พระประโทนรวม ๓๗ ขั้น และทำบันไดขึ้นไปบนซุ้มทวารพระปรางค์อีก ๒๐ ขั้น และได้จำลอง เมื่อปี พ.ศ.๒๕๐๔  องค์พระประโทนเจดีย์ชำรุดอีก ได้ทำการซ่อมโดยการเทปูนเป็นขั้น ๆ เพื่อป้องกันการพังทลายขององค์เจดีย์ ส่วนฐานที่ก่ออิฐโดยรอบ สร้างในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อกันผนังพัง บนยอดเนินมีผู้สร้างปรางค์ซ้อนขึ้น ลักษณะปรางค์สูงชะลูดเป็นศิลปกรรมสมัยรัตนโกสินทร์ จากชายเนินมีบันไดขึ้นไปยังองค์ปรางค์ ซึ่งอยู่สูงจากพื้นดินประมาณ ๒๐ เมตร องค์พระประโทนเจดีย์ยังไม่มีการดำเนินงานทางโบราณคดี จากการศึกษาจากภาพถ่ายทางอากาศพบว่า พระประโทนเจดีย์ตั้งอยู่กลางเมืองโบราณนครปฐม
            พระประโทนเจดีย์ ฯ ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๘
    เจดีย์จุลประโทน

             เจดีย์จุลประโทน  ตั้งอยู่ด้านทิศตะออกขององค์พระปฐมเจดีย์ ห่างออกไปประมาณ ๔ - ๕ กิโลเมตร บริเวณใกล้เคียงกับพระปฐมเจดีย์ บริเวณที่ตั้งของเจดีย์จุลประโทน เดิมชาวบ้านเรียกว่า เนินหิน เพราะในอดีตบริเวณดังกล่าวมรวากเนินอิฐ หิน กระจายอยู่ทั่วไป
             เมื่อปี พ.ศ.๒๔๘๒ - ๒๔๘๓ กรมศิลปากรร่วมกับสำนักฝรั่งเศสแห่งปลายบูรพาทิศ ได้ดำเนินการขุดแต่งทางโบราณคดีที่โบราณสถานเจดีย์จุลประโทน ผลการดำเนินงานสรุปได้ดังนี้
             เจดีย์จุลประโทนมีผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมจตุรัส วางตัวอยู่ในแนวแกน ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ กับทิศตะวันตกเฉียงใต้ เป็นเจดีย์ก่อด้วยอิฐ องค์เจดีย์มีการก่อสร้าง เป็นฐานสี่เหลี่ยมซ้อนลดหลั่นกันขึ้นไปอีกสี่ชั้น  แต่ละด้านของแต่ละชั้นประดิษฐานพระพุทธรูปเช่นเดียวกับฐานชั้นแรกที่ขุดพบ
            ครั้งที่ ๑  เป็นการก่อสร้างองค์เจดีย์ ซึ่งมีแผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมจตุรัส ฐานชั้นบนย่อมุม ยาวด้านละ ๑๗ เมตร แต่ละด้านประดับด้วยซุ้ม พระพุทธรูปยืนปูนปั้น ด้านละ ๕ ซุ้ม ถัดลงมาเป็นฐานสี่เหลี่ยม ยาวด้านละ ๑๙ เมตร ตั้งอยู่บนฐานสี่เหลี่ยมจตุรัส ยาวประมาณ ๒๔ เมตร สูงประมาณ ๑ เมตร กึ่งกลางของแต่ละด้านมีแนวบันไดเป็นรูปครึ่งวงกลม มีราวบันไดยื่นออกมาจากปากสัตว์ สองข้างบันไดเป็นรูปสิงห์ประดับผนังของลานประทักษิณ มีภาพปูนปั้น และดินเผาประดับ อายุก่อสร้างอยู่ประมาณพุทศตวรรษที่ ๑๒
เป็นฐานสี่เหลี่ยมซ้อนลดหลั่นกันขึ้นไปอีกสี่ชั้น  แต่ละด้านของแต่ละชั้นประดิษฐานพระพุทธรูปเช่นเดียวกับฐานชั้นแรกที่ขุดพบ
            ครั้งที่ ๒  เป็นการสร้างเสริมจากชั้นที่ ๑ มีการเปลี่ยนแปลงฐานลานทักษิณได้ถูกยกขึ้นไปสูงกว่าระดับบันได การก่อสร้างครั้งนี้ เมื่อประมาณพุทศตวรรษที่ ๑๓ - ๑๔ เป็นฐานสี่เหลี่ยมซ้อนลดหลั่นกันขึ้นไปอีก ๔ ชั้น  แต่ละด้านของแต่ละชั้นประดิษฐานพระพุทธรูปเช่นเดียวกับฐานชั้นแรกที่ขุดพบ
            ครั้งที่ ๓  เป็นการสร้างลานประทักษิณใหม่ มีแผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมย่อมุม ครอบลานประทักษิณ และบันไดทางขึ้นเดิมไว้ ลานประทักษิณที่สร้างใหม่มี ๒ ชั้น บนมุมทั้งสี่ของลานประทักษิณ ประดับด้วยเจดีย์ทรงกลมมุมละองค์ ไม่มีบันไดขึ้นลานประทักษิณ และเปลี่ยนแปลงพระพุทธรูปใหม่ซุ้มพระพุทธรูปยืนทั้ง ๕ องค์ เปลี่ยนเป็นพระพุทธรูปนั่งห้อยพระบาท ๓ องค์ และพระพุทธรูปปางนาคปรกอีก ๒ องค์ สร้างขึ้นเมื่อประมาณพุทธศตวรรษที่ ๑๔ - ๑๕
            จากการขุดแต่งครั้งนี้ได้ข้อสันนิษฐานว่า รูปแบบองค์เจดีย์จุลประโทนว่า ส่วนบนของเจดีย์น่าจะมีลักษณะเช่นเดียวกับรัตนเจดีย์ที่วัดกู่กุด  จังหวัดลำพูนคือ เป็นฐานสี่เหลี่ยมซ้อนลดหลั่นกันขึ้นไปอีกสี่ชั้น  แต่ละด้านของแต่ละชั้นประดิษฐานพระพุทธรูปเช่นเดียวกับฐานชั้นแรกที่ขุดพบ
            ในปี พ.ศ..๒๕๑๑ ได้มีการขุดแต่งเจดีย์จุลประโทนอีกครั้ง ได้ขุดแต่งทางด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ทั้งหมดและบางส่วยของด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ และได้บูรณะด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ กับตะวันออกเฉียงใต้ ได้รับการบูรณะครั้งที ๓ ออกทั้งหมด เพื่อเก็บภาพปูนปั้นที่ประดับอยู่รอบฐานเจดีย์ โดยลวดลายปูนปั้นทั้งหมด เก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระปฐมเจดีย์
            เจดีย์จุลประโทน ได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน เมื่อปี พ.ศ.๒๔๘๓
    เนินพระ (เนินยายหอม)

            เนินพระ ที่ชาวบ้านเรียกว่า เนินยายหอม ตั้งอยู่ในเขตตำบลดอนยายหอม อำเภอเมือง ฯ
            เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๙ ได้ขุดพบธรรมจักรศิลา เสาศิลาทรงแปดเหลี่ยม และกวางหมอบ อยู่ในสภาพชำรุด ธรรมจักศิลา เมื่อนำมาประดับเข้าด้วยกันมีความสูงประมาณ ๑๙๐ เซนติเมตร กว้าง ๑๓๕ เซนติเมตร ส่วนเสาศิลาแปดเหลี่ยมสูง ๙ ศอก สำหรับกวางหมอบศิลาสลักจากหินสีเขียวเนื้อละเอียดสูง ๙.๕ นิ้ว ยาว ๑๒ นิ้ว ที่เนินพระที่มีความสูงประมาณ ๙ เมตร พบว่าเนินพระเป็นซากฐานขององค์เจดีย์ทรงสี่เหลี่ยมจตุรัส มีมุมยื่นออกมาทั้งสี่ด้าน โดยองค์เจดีย์ล้มไปทางด้านทิศตะวันออก มีรูปแบบศิลปกรรมแบบทวารวดี นอกจากนั้นบริเวณวัด และพื้นที่ทั่วไปเคยพบพระพุทธรูปสมัยทวารวดี สมัยลพบุรี และสมัยอยุธยาตอนต้นอีกด้วย
            เนินพระได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน เมื่อปี พ.ศ.๒๔๘๐
  วัดพระงาม

             วัดพระงามเป็นศาสนสถานที่ตั้งอยู่นอกกำแพงเมือง เดิมเป็นโบราณสถานขนาดใหญ่ พบหลักฐานที่สำคัญคือ พระพุทธรูป และเศียรพระพุทธรูปดินเผา ที่มีลักษณะงดงาม ซึ่งอาจเป็นที่มาของชื่อวัดในปัจจุบัน ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๘
  สระน้ำจันทร์
            สระน้ำจันทร์ เดิมชื่อว่า สระบัว  ตั้งอยู่ที่บ้านเนินปราสาท ตำบลสนามจันทร์ อำเภอเมือง ฯ อยู่ห่างจากองค์พระปฐมเจดีย์ไปทางทิศตะวันตกประมาณ ๒ กิโลเมตร ในอดีตบริเวณบ้านเนินปราสาท มีโคกเนิน และซากโบราณสถานอยู่ทั่วไป สันนิษฐานว่า น่าจะเคยเป็นที่ตั้งของพระราชวังเก่าของกษัตริย์ ผู้ครองดินแดนบริเวณเมืองนครปฐมโบราณ และสระน้ำจันทร์น่าจะเป็นสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ ที่ใช้ในการประกอบพิธีทางศาสนาพราหมณ์ เช่นเดียวกับสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่สระแก้ว สระคา สระยมนา สระเกศ จากจังหวัดสุพรรณบุรี หรือน้ำจากทะเลชุบศร ที่จังหวัดลพบุรี สระน้ำจันทร์ มีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมมุมขนาดใหญ่ ในสมัยต่อมามีชาวบ้านมาปรับพื้นที่เพื่อทำการเกษตร ทำให้โคกเนิน และโบราณสถานถูกทำลายลงจนหมด สระน้ำจันทร์ก็ตื้นเขินอย่างมาก ได้มีการขุดลอก เมื่อปี พ.ศ.๒๕๑๖ ใช้เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ
            สระน้ำจันทร์ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน เมื่อปี พ.ศ.๒๕๐๑
            นอกจากที่กล่าวมาแล้ว ยังมีโบราณสถานสมัยทวารวดีอีกหลายแห่ง ที่ได้ขึ้นทะเบียนไว้แล้วได้แก่ พระปฐมเจดีย์ วัดใหญ่ วัดพระปฐมเจดีย์ วัดธรรมศาลา เมืองเก่าที่กำแพงแสน ฯลฯ
            แหล่งโบราณสถานที่สำคัญในจังหวัดนครปฐม ที่ได้สำรวจและขึ้นทะเบียนแล้วตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๔๗๘ เป็นต้นมามีจำนวน ๑๔ แห่ง และได้สำรวจการขึ้นทะเบียนอีก ๗ แห่ง ได้แก่ วัดกลางบางแก้ว วัดบางพระ วัดละมุด วัดศรีมหาโพธิ ในเขตอำเภอนครชัยศรี วัดสรรเพชญ วัดท่าพูด ในเขตอำเภอสามพราน และศาลาตึก ที่อำเภอกำแพงแสน

| ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | บน |


 
 
dooasia.com
สงวนลิขสิทธิ์ © 2550 ดูเอเซีย    www.dooasia.com

เว็บท่องเที่ยว จองที่พัก จองตั๋วเครื่องบินออนไลน์ ข้อมูลท่องเที่ยว ไทย ลาว กัมพูชา เวียดนาม แผนที่ การเดินทาง ที่พัก ร้านอาหาร จองที่พักและโรงแรมออนไลน์ผ่านอินเตอร์เน็ตทั่วโลก คลิปวีดีโอ ไทย ลาว เวียดนาม กัมพูชา สถานที่ท่องเที่ยวในประเทศไทย ลาว เวียดนาม ขอขอบคุณข้อมูลจาก การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย การท่องเที่ยวลาว การท่องเที่ยวกัมพูชา การท่องเที่ยวเวียดนาม มรดกไทย กรมป่าไม้
dooasia(at)gmail.com ใช้สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ประเทศไทย. สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์