|
ลมโบกหวลกลิ่นหอม หอมชวนเด็ดดอมคำหอมเจ้าเอ๋ย |
| กลิ่นนี้พี่เคย
เคยได้แนบเขนย อกเอ๋ยหวลคนึง |
|
เพียงแต่กลิ่นล่องลม ชื่นชมซาบซึ้ง |
| ชวนให้คิดติดตรึง
ใจตระหวัดคนึงถึงสาวเจ้า |
| ชวนให้ใจพี่เหงา
จำว่ากลิ่นเจ้าเศร้าอยู่ในใจ |
| เนื้อนวลอวลกลิ่นประทินเดียวกัน
ขวัญเคยแนบขวัญรักกันชิดใกล้ |
|
หอมเอยเคยชื่นใจ หอมใดไม่ซึ้งถึงอารมณ์ |
| ขวัญพุ่มปทุมมา
กลีบบัวยั่วตาพริ้วพากระเพื่อมลม |
|
ผ่องศรีที่พี่ชม สีนวลชวนชื่นอารมณ์ |
| ดุจดังสีแพรเจ้าห่ม
ปิดถันกันลมซ้ำชมให้เศร้าใจ |
|
เจ้าเอยเจ้าคำหอม เจ้าเนื้อหอม หอมชวนใคร่ |
| ต้องจิตเตือนใจ
ยิ่งคิดไปชวนให้ตระกอง |
|
โอ้มือพี่เคยโลมเล้า สาวเจ้าเคยเอามือป้อง |
| แต่ไม่พ้นมือพี่ต้อง
หวงยิ่งกว่าทอง แต่น้องยังให้ชื่นใจ |
|
ยอดชู้คู่เชย ขวัญเอยอย่าเลยจากไป |
| โอ้คำหอมเอยเคยชิดใกล้
อีกนานเท่าไรขวัญใจจะกลับมา |
|
ยอดชู้คู่ชม ภิรมย์ชมชื่นอุรา |
| เพื่อนชายร้อยคนมากล้นค่ำ
ไม่ชื่นอุราเหมือนเจ้าเพื่อนชม |