| ...โอ้ว่าวันทองของแม่เอ๋ย |
ไม่ควรเลยจะเข้าไปให้เขาฆ่า |
| ถ้าเจ็บไข้อยู่บ้านกับมารดา |
ก็จะได้รักษาพยาบาล |
| เมื่อพ่อตายหมายจะอยู่เป็นเพื่อนแม่ |
จนเถ้าแก่ไม่พรากไปจากบ้าน |
| เผอิญเนื้อเคราะห์กรรมนำบันดาล |
ไปได้ผัวจัณฑาลให้ผลาญตัว... |
| ...ทั้งอ้ายแผนอ้ายล้านกระบาลใส |
ล้วนจัญไรได้มาเป็นลูกเขย... |
| ...โอ้อกกูแก่เถ้ามาเปล่าเปลี่ยว |
ตัวคนเดียวลูกผัวก็ศูนย์หาย |
| จะอยู่ใยให้ยากลำบากกาย |
แกฟูมฟายครวญคร่ำอยู่ร่ำไร
ฯ |