วัดกลาง ตั้งอยู่ที่ตำบลปากน้ำ อำเภอเมือง ปัจจุบันเป็นพระอารามหลวงชั้นโท เป็นวัดสมัยอยุธยาตอนปลาย เดิมชื่อ วัดตะโกทอง มีพระอุโบสถได้รับการปฏิสังขรณ์ในสมัยรัชกาลที่ 3 หน้าบันมีลายปูนปั้นประดับเครื่องลายคราม ภายในมีจิตรกรรมฝาผนังปฐมสมโพธิกถา ต่อมามีการสร้างพระมณฑปประดิษฐานพระพุทธบาท 4 รอย นอกจากนี้ยังมีศาลาการเปรียญเป็นเรือนไทยหมู่ไม้สักทั้งหลัง หน้าบันมีลวดลายไม้สลักละเอียดอ่อนสวยงามควรค่าแก่การอนุรักษ์อย่างยิ่ง

วัดกลาง เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปองค์ดำหล่อดวยทองสัมฤทธิ์หรือดำแดง หน้าตักกว้าง 20 นิ้ว มีพระพุทธรูปลักษณะงดงาม สร้างในสมัยพระเจ้าคูนาขาม เมืองภูแล่นช้าง ต่อมาพระยาชัยสุนทร (กิ่ง) ได้นำ มาเป็นพระพุทธรูปศรีเมือง เป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์หากปีใดฝนแล้ง ประชาชนชาวเมืองจะอัญเชิญพระพุทธ รูปออกแห่ขอฝนเสมอ ที่พระแทนมีรอยจารึกเป็นอักษรโบราณ ลักษณะพิเศษอีกอย่างก็คือ แม้จะขัดผิวให้เห็น เนื้อสัมฤทธิ์ แต่ทิ้งไว้ไม่นานผิวของพระพุทธรูปก็จะกลับดำดุจลงรักดังเดิม