ส่วนราชกุลวงศ์ชั้นที่ ๒ ของราชวงศ์จักรีนั้น เป็นดังนี้

๑.       สมเด็จเจ้าฟ้าหญิงกรมพระยาเทพสุดาวดี (สา) มีภัสดาชื่อพระอินทรรักษา (หม่อมเสน) มีพระโอรสพระธิดา ๔ พระองค์ คือ

(๑)   เจ้าฟ้ากรมหลวงอนุรักษ์เทเวศร์ (พ.ศ. ๒๒๘๐ – ๒๓๔๙) พระนามเดิมชื่อทองอิน ได้เป็นพระยาสุริยอภัย ในสมัยกรุงธนบุรีไปแจ้งให้ทราบเมื่อคราวยกทัพไปตีเมืองเขมร ต่อมาได้สถาปนาเป็นกรมพระราชวังหลัง มีวังอยู่ในส่วนลิ้นจี่ ริมคลองบางกอกน้อย (ต้นสกุลปาลวงศ์ และเสนีย์วงศ์ ณ อยุธยา)

(๒)  เจ้าฟ้ากรมหลวงธิเบศร์บดินทร์ (พ.ศ. ๒๒๙๐ – ๒๓๒๘) พระนามเดิมชื่อบุญเมืองได้เป็นพระอภัยสุริยา ในสมัยกรุงธนบุรีอยู่ที่พระราชวังเดิม กรุงธนบุรี

(๓)  เจ้าฟ้ากรมหลวงนรินทร์รณเรศ (พ.ศ. ๒๓๐๐ – ๒๓๔๐) พระนามเดิมชื่อทองจีน ได้เป็นหลวงนายฤทธิ์ อุปทูตไปปักกิ่งมีวังอยู่ที่สวนมังคุด เหนือวัดบางหว้าใหญ่ (ต้นสกุลนรินทรกูร ณ อยุธยา)

(๔)   เจ้าฟ้าหญิงทองคำประสูติเมื่อ พ.ศ. ๒๓๐๔ สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ ๑

๒.    พระเจ้ารามณรงค์ มีพระธิดา ๑ พระองค์ คือ กรมขุนรามินทรสุดา คนทั้งหลายเรียก “เจ้าครอกชี” สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ ๑ ในรัชสมัยรัชกาลที่ ๔ ได้สถาปนาพระอัฐิเป็น กรมขุนรามินทรสุดา

๓.      สมเด็จเจ้าฟ้าหญิงกรมพระศรีสุดารักษ์ (แก้ว) มีภัสดาชื่อ เจ้าขรัวเงิน สกุลเศรษฐี มีพระโอรสพระธิดา ๖ พระองค์ คือ

(๑)    เจ้าฟ้ากรมหลวงเทพพิทักษ์ (พ.ศ. ๒๓๐๒ – ๒๓๔๘) พระนามเดิมชื่อ “ตัน” (ต้นสกุล เทพหัสดิน ณ อยุธยา)

(๒)  เจ้าฟ้าหญิงกรมขุนอนัคฆนารี ประสูติเมื่อ พ.ศ. ๒๓๐๕ พระนามเดิมชื่อ “ฉิม” ในสมัยรัชกาลที่ ๔ ได้สถาปนาพระอัฐิเจ้าฟ้าหญิงฉิม เป็นกรมขุนอนัคฆนารี

(๓)   เจ้าฟ้าชาย สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์

(๔)  สมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี (พ.ศ. ๒๓๑๐ – ๒๓๗๙) พระนามเดิมชื่อ “บุญรอด” เป็นอัครมเหสีของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ ๒ คนทั้งหลายเรียก “สมเด็จพระพันวษา” สวรรคตเมื่อพรรษาได้ ๗๐ ปี ในสมัยรัชกาลที่ ๔ ทรงเฉลิมพระปรมาภิไธยเป็น “สมเด็จพระศรีสุริเยนทรามาตย์”

(๕)   เจ้าฟ้ากรมหลวงพิทักษ์มนตรี (พ.ศ. ๒๓๑๖ – ๒๓๖๕) พระนามเดิมชื่อ “จุ้ย” กำกับกรมวัง กรมมหาดไทย (ต้นสกุล มนตรี ณ อยุธยา)

(๖)   เจ้าฟ้ากรมขุนอิสรานุรักษ์ (พ.ศ. ๒๓๑๖ – ๒๓๗๓) พระนามเดิมชื่อ “เกศ” ทรงกำกับกรมมหาดไทยต่อจากพระเชษฐา (ต้นสกุล อิศรางกูร ณ อยุธยา)

๔.    พระบาทสมเด็จพระบรมราชาธิราช รามาธิบดี (ทองด้วง) ทรงมีพระราชโอรสพระราชธิดากับสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินี (๙ มีนาคม ๒๒๘๐ – ๒๕ พฤษภาคม ๒๓๐๙ รวม ๙ พระองค์ ด้วยกันที่ปรากฏชื่อ มี

(๑)   สมเด็จเจ้าฟ้าหญิง กรมขุนกษัตรานุชิต พระนามเดิมว่า “ฉิมใหญ่” เรียกกันว่า “เจ้าครอกฉิมใหญ่” เป็น “พระราชชายาของสมเด็จพระเจ้าตากสิน” สิ้นพระชนม์ครั้งกรุงธนบุรี พ.ศ. ๒๓๒๒ มีพระราชโอรสคือ เจ้าฟ้าสุพันธุ์วงศ์

(๒)  สมเด็จเจ้าฟ้ากรมหลสงอิศรสุนทร (๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๓๑๐ – ๒๑ กรกฎา ๒๓๖๗) พระนามเดิมว่า “ฉิม” ได้เป็นพระมหาอุปราชา กรมพระราชวังบวรสถานมงคลเมื่อ พ.ศ. ๒๓๕๒ ต่อมาได้เสวยราชสมบัติเป็น พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยรัชกาลที่ ๒ พระองค์ทรงมีพระราชโอรสอันประสูติแต่พระศรีสุริเยนทราบรมราชชนนี (เจ้าฟ้าบุญรอด) พระอัครมเหสี ๓ พระองค์ ดังนี้

๒.๑ เจ้าฟ้าชาย สิ้นพระชนม์ในวันประสูติ พ.ศ. ๒๓๔๔

๒.๒ เจ้าฟ้าชายมงกุฎ สมมุติเทวงวงศ์พงศาอิศรกษัตริย์ ขัตติราชกุมาร (๑๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๓๔๗ – ๒๔๑๑) คือ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔

๒.๓ เจ้าฟ้าชายจุฑามณี (๔ กันยายน พ.ศ. ๒๓๕๑ – ๒๔๐๘) ได้เป็นสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์ ต่อมาภายหลังได้บรมราชาภิเษกเป็น พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว

                สมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนหลวงอิศรสุนทร (รัชกาลที่ ๒) ทรงมีพระราชโอรสและพระราชธิดาที่ประสูติ จากเจ้าจอมมารดาอื่น ๆ อีก รวมทั้งสิ้น ๗๒ พระองค์ พระราชโอรสที่สำคัญคือ

๒.๔ พระองค์เจ้าชายทับ (๓๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๓๓๐ – ๒ เมษายน พ.ศ. ๒๓๙๔) ได้เป็นกรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ และคือพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๓ ประสูติจากสมเด็จพระศรีสุลาลัย (เจ้าจอมมารดาเรียม)

(๓)   สมเด็จเจ้าฟ้ากรมหลวงศรีสุนทรเทพ (พ.ศ. ๒๓๑๓ – ๒๓๕๐) พระนามเดิมชื่อ “แจ่ม”

(๔)  สมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนเสนานุรักษ์ (๒๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๓๑๕ – ๑๖ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๓๖๐) พระนามเดิมชื่อ “จุ้ย” ได้รับสถาปนาเป็น พระมหาอุปราช กรมพระราชวังบวรสถานมงคล เมื่อ พ.ศ. ๒๓๔๒ อยู่ที่พระราชวังเดิม กรุงธนบุรี

(๕)  สมเด็จเจ้าฟ้ากรมหลวงเทพยวดี (พ.ศ. ๒๓๒๐ – ๒๓๖๖) พระนามเดิมชื่อ “เอี้ยง” ได้เป็นเจ้าฟ้าประไพวดี (บางแห่งว่าประภาวดี) เป็นพระธิดาคนสุดท้องของสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินี

นอกจากนี้พระบาทสมเด็จพระบรมราชาธิราช รามาธิบดี ทรงมีพระราชโอรสและพระราชธิดาอื่น ๆ รวม ๔๒ พระองค์ สำหรับองค์ที่สำคัญควรทราบ ได้แก่

·                พระองค์เจ้าชายอรุโณทัย (๒๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๓๒๘ – ๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๓๗๓) พระนามเดิมชื่อ “พระองค์ช้าง” ได้เป็นกรมหมื่นศักดิ์พลเสพ เมื่อ พ.ศ. ๒๓๕๐ และได้อุปราชาภิเษกเป็นกรมพระราชวังบวรสถานมงคล เมื่อ พ.ศ. ๒๓๕๐ และได้อุปราชาภิเษกเป็นกรมพระราชวังบวรสถานมงคล ในรัชกาลที่ ๓ เมื่อ พ.ศ. ๒๓๕๗ พระองค์ประสูติจากเจ้าจอมมารดานุ้ยใหญ่

·                พระองค์เจ้าชายวาสุกรี (๑๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๓๓๓ – ๒๓๙๖) พระนามเดิมชื่อ “วาสุกรี” ทรงผนวชเมื่อ พ.ศ. ๒๓๔๕ ประทับอยู่ ณ วัดพระเชตุพน ในสมัยรัชกาลที่ ๖ ได้สถาปนาเป็นสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส สมเด็จพระสังฆราชเจ้า เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๔ พระองค์ประสูติจากเจ้าจอมมารดาจุ้ย (ท้าวทองกันดาล)

·                พระองค์เจ้าหญิงจันทบุรี (พ.ศ. ๒๓๔๑ – ๒๓๘๑) ได้เป็นพระราชชายานารีในรัชกาลที่ ๒ และทรงมีเจ้าฟ้า ๔ พระองค์ ต่อมาได้รับสถาป

นาเป็นเจ้าฟ้ากุลฑลทิพยวดี พระองค์ประสูติจากเจ้าจอมมารดาทองสุก

๕.    สมเด็จเจ้าฟ้า กรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท (บุญมา) ทรงมีพระโอรสพระธิดาที่ประสูติจากเจ้าจอมมารดาหลายคน รวม ๔๓ พระองค์ สำหรับที่สำคัญควรทราบ คือ

(๑)   เจ้าฟ้าหญิงพิกุลทอง (พ.ศ. ๒๓๒๐ – ๒๓๕๓) ในรัชกาลที่ ๑ ทรงสถาปนาเป็นกรมขุนศรีสุนทร ประสูติจากเจ้าศิริรดจา น้องนางของพระเจ้ากาวิละ เจ้าเมืองเชียงใหม่

(๒)  พระองค์เจ้าหญิงดาราวดี ประสูติเมื่อวันที่ ๒๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๓๒๘ ได้เป็นพระชายาของกรมพระราชวังบวรมหาศักดิ์พลเสพ สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ ๔ ประสูติจากเจ้าจอมมารดาน้อย

๖.     เจ้าฟ้ากรมหลวงนรินทรเทวี (กุ) หรือ “เจ้าครอกวัดโพธิ์” มีภัสดาคือ พระองค์เจ้ากรมหมื่นนรินทร์พิทักษ์ (หม่อมมุก) บุตรของเจ้าพระยามหาสมบัติในรัชกาลที่ ๑ สิ้นชีพิตักษัยเมื่อ พ.ศ. ๒๓๕๗ มีพระโอรสด้วยกัน ๒ พระองค์ คือ

๗.      เจ้าฟ้ากรมหลวงจักรเจษฎา (ลา) มีพระโอรสและพระธิดากับเจ้าจอมมารดาหลายพระองค์ ไม่ปรากฏพระนามที่สำคัญ

กษัตริย์ราชวงศ์จักรีนั้น เริ่มนับราชวงศ์ตั้งแต่ สมเด็จพระชนกาธิบดีแห่งพระปฐมกษัตริย์และมีราชสกุลวงศ์จักรีสืบราชสันตติวงศ์ต่อเนื่องมาจนถึงรัชกาลปัจจุบัน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทุกพระองค์ทรงเป็นสมเด็จพระมหาราชาธิราช ทรงบำเพ็ญพระราชกรณียกิจเพื่ออาณาประชาราษฎร์ ทรงมีมหากรุณาธิคุณที่มากพ้นสุดพรรณนา ธ สถิตอยู่ในดวงใจของปวงประชาชนชาวไทยทั้งมวลอย่างยั่งยืนตลอดกาลนาน

สมเด็จพระเจ้ากรุงสยาม จึงเป็นราชวงศ์กษัตริย์ที่สืบราชวงศ์ดำรงสิริราชสมบัติ สามารถครองอาณาจักรมาตั้งแต่อาณาจักรโบราณมาจนถึงปัจจุบัน กล่าวคือนับได้ตั้งแต่กษัตริย์แห่งกรุงสุโขทัย เมื่อพ.ศ. ๑๗๘๑ พ.ศ. ๒๕๔๔ รวม ๗๖๓ ปี (หากนับตั้งแต่ต้นราชวงศ์เชียงแสนเมื่อประมาณ พ.ศ. ๑๖๐๐ แล้วจะเป็น ๙๔๔ ปี) แล้ว ราชวงศ์กษัตริย์ของอาณาจักรสยามจึงเป็นราชวงศ์กษัตริย์ที่สืบราชสันตติวงศ์ที่มีอายุยาวนานกว่าราชวงศ์กษัตริย์ประเทศใดในโลก