เรื่องของชนชาติไทย
เรื่องของชนชาติไทย(4)
ในพงศาวดารเหนือ ได้เล่าถึงเรื่อง
ปู่เจ้าลาวจก
ลงมาจากแถนโดยเกริ่นเงินสร้างเมืองลงใกล้แม่น้ำละว้านัทธี (แม่น้ำสาย)
ชื่อเมืองหิรัญเงินยางคือ
เมืองเชียงแสนและเป็นผู้มีชื่อร่วมงานตั้งจุลศักราชในปีกัดไก๊เอาปีกุนเป็นเอกศก
ยามรุ่งแจ้งวันจันทร์ขึ้น ๒ ค่ำเดือนห้า เป็นกำหนด
ตรงกับพุทธศักราช 1182 เวลานั้นเมืองหริภุญไชยและเมืองสุโขทัยมีอยู่แล้ว
แต่มิได้ออกแก่กันและกัน ปู่เจ้าลายจกผู้นี้น่าจะเป็นเชื้อนรบดีของชาติจก
ปา เป็นชนชาติหนึ่งที่อยู่คู่กันกับจก จีนเรียก ปา-จก
ควบกัน โดยหมายเอาว่า เป็นชื่อเดิมของเสฉวนในสมัยเจี๋ยนโกวะ คือ
เมืองจกอยู่ภายนอกทางทิศตะวันตกถัดเข้ามา ตอนกลางก็เป็น เมืองปา
อยู่ระหว่างเมืองหล่งซี กับเมืองจี๋น เมืองฌ้อเมืองจก และขึ่นม่าน
ชนชาติปานั้นมีดินแดนกว้างขวางแต่ไมได้เป็นเมืองอิสระ จีนจึงเรียก
ดินแดนของชนชาติปาว่าเป็น แดนผี ในตำนานเลียดก๊กนั้น เมืองปาเคยสู้รบกับฌ้อ
และตีฌ้อจนพ่ายแพ้
ครั้นเมื่อเล่าปี่เป็นใหญ่ตั้งตัวเป็นเจ้าครองเมืองจก
จึงรวมเอาเมืองปาไปอยู่ด้วย
(จีนจึงเรียกปา-จกควบกัน}
เมืองปาเป็นอิสระในนามเมืองจกภายหลังเมืองปานี้ได้เป็นเขตของแคว้นจี๋นไป (ตามชื่อที่เขียนแผนที่)
เมืองปานั้นมีภูเขาสำคัญอยู่ลูกหนึ่งชือ ปาซาน อยู่ตอนกลาง
(จีนเรียก ซัวปา)
ดังนั้นชนชาติปาจึงอาศัยอยู่บริเวณป่าซานนี้ เป็นชาวชนบทห่างไกล (เรียกว่า
ซัวปานั้ง) ในสามก๊กนั้นมีเมือง ปาตง
ปาเส ซึ่งหมายถึงเมืองปาตะวันออก เมืองปาตะวันตกของชนชาติปา
อูต
(เรียกเหมือน ออสโตรเอเชียติก ซึ่งเป็นกลุ่มมอญ-ขอม)
เป็นชนชาติที่อยู่ ทางทิศใต้ของเมืองปา
ชนชาติอูตกลุ่มนี้ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในมณฑลกวางไซ (เรียกอูตไซมณฑลกวางตุ้ง
(เรียกว่า อูตตุง) ใน มณฑลกุยจิว
และมณฑลยูนนานก็มีอยู่บ้าง คำว่าอูต และเหยาะ
นั้นน่าจะถูกใช้เรียกในความหมายเดียวกัน กล่าวคือ อูต ในเลียดก๊กนั้น ออกเสียงอวด
แต่ญวน (ยวน?)
นั้นออกเสียง เวียด ส่วนจีนนั้นใช้คำว่าเหยาะ หมายถึง ยวน
และไทยใช้คำว่า ยวนหมายถึง โยนก
ดังนั้น อูต ที่อยู่ในมณฑลฮกเกี้ยน มณฑลกวางตุ้ง มลฑลกวางไซ
และประเทศญวนนั้นได้ถูกจีนนั้นเรียกทั้ง อูต อวดและเหยาะ
(คือเรียก หมัน- เหยาะ -มณฑลฮกเกี้ยน เปอะ-อูตมณฑลกวางตุ้งและมณฑลกวางไซ)
มาตั้งแต่ครั้งกษัตริย์ราชวงศ์จิว ดังนั้นการที่จีนเรียกขึ่นม่าน-มณฑลกุยจิลและมณฑลยูนนานนั้น
คำว่า ม่าน ก็ดูจะมีความหมายถึงกลุ่มไทยใหญ่พม่า หรือ เมียนม่าร์ด้วย
การศึกษาเดิมเรื่องชนชาติไทยหรือไท นั้นว่าเมื่อ
6,000 ปีมาแล้วนั้นชนชาตินี้ตั้งถิ่นฐานบ้านเมืองบริเวณต้นแม่น้ำเหลือง หว่าง-ห่อ
ต่อมา
5,000 ปีมาแล้ว ชนชาติจี๋น (จีน)
ได้พากันมาตั้งถิ่นฐานบริเวณลุ่มแม่น้ำไอว่โดยว่าจีนนั้นมาจากบริเวณทะเลสาบคัสเปียน
โดยเดินทางผ่านทะเลทรายโกบีข้ามแม่น้ำเหลืองซึ่งไหลแม่น้ำไหลอยู่รอบนอก
ชนชาติจี๋นจึงเดินทางบุกผ่านบ้านเรือนของชนชาติไทยที่ดั้งอยู่ก่อนแล้วประมาณ 1,000
ปี เข้ามาจนถึงแม่น้ำไอว่ เป็นแม่น้ำสาขาทีแยกออกไปจากแม่น้ำเหลือง หว่าง-ห่อ
บริเวณลุ่มแม่น้ำไอว่นั้นชนชาติจี๋นได้ตั้งเมืองฮามเอียง
(ฮูหยง) เป็นเมืองเอกของแคว้นจี๋น
ต่อมาเมื่อชนชาติจี๋นมีอำนาจสามารถขยายอาณาเขตไปยังแคว้นต่างๆ
และได้พระเจ้าจิ๋นซีฮองเต้เป็นกษัตริย์ครองแผ่นดินบริเวณดังกล่าวจึงยกเมืองฮามเอียง
ให้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรจีน ภายหลังนั้นเมืองฮามเฮียงนี้ ได้เปลี่ยนเป็น
เมืองเชียงอาน (ปัจจุบันคือ เมืองซีอานหรือซีอัน-XIAN)
| 
