ระเบียงคด

บรรณาลัย

ตั้งอยู่ใกล้กับซุ้มประตูกำแพงชั้นนอกด้านทิศตะวันตก สร้างด้วยหินทรายและศิลาแลงขนาดกว้าง ยาว ด้านละประมาณ ๒๖ เมตร ลักษณะคล้ายธรรมศาลาที่อยู่ภายนอกปราสาท คือมีระเบียงล้อมรอบและระเบียงผ่านกลาง สันนิษฐานว่าสร้างในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ และคงจะใช้เป็นที่ประทับชั่วคราวของกษัตริย์ และผู้ตามเสด็จ เพื่อมาประกอบพิธีทางศาสนา หรืออาจจะใช้เป็นที่เก็บสรรพตำรา

สระ

มีอยู่หลายสระ ทั้งภายในและภายนอก บริเวณปราสาท สระที่อยู่ภายในบริเวณปราสาทมีอยู่สี่สระ อยู่ที่มุมลานชั้นนอก สระเหล่านี้สันนิษฐานว่าเป็นสัญลักษณ์ของแม่น้ำที่สำคัญของอินเดียทั้งสี่ คือ แม่น้ำคงคา ยมนา สินธุ และพรหมบุตร ซึ่งถือว่าไหลมาจากแดนสวรรค์ นำไปแม่น้ำดังกล่าวเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ อาบแล้วชำระบาปได้ ดังนั้นน้ำในสระเหล่านี้จึงใช้ในพิธีทางศาสนา

กำแพงและประตูชั้นนอกของปราสาท

สร้างด้วยหินทรายสีแดง และใช้ศิลาแลงเป็นรากฐาน เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านทิศเหนือและทิศใต้ กว้างประมาณ ๒๒๐ เมตร ด้านตะวันออกและตะวันตก ยาวประมาณ ๒๗๘ เมตร สูงประมาณ ๘ เมตร มีซุ้มประตูที่กำแพงแต่ละด้านทั้งสี่ทิศ ซุ้มประตูด้านทิศใต้เป็นด้านหน้าของศาสนสถาน  หน้าซุ้มประตูทำเป็นสะพานนาค ยาวประมาณ ๓๒ เมตร กว้างประมาณ ๔ เมตรสูงประมาณ ๒.๕๐ เมตร มีบันใดลงสู่พื้นดินแยกออกเป็นสามทาง เชิงบันใดมีรูปสิงห์ตั้งอยู่

ธรรมศาลา (คลังเงิน)

เป็นเนินดินขนาดใหญ่ มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๕๙ เมตร สูงประมาณ ๓๐ เมตร บนเนินดินเป็นสิ่งก่อสร้างรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้างประมาณ ๙ เมตร ยาวประมาณ ๑๓ เมตร สูงประมาณ ๗ เมตร สร้างด้วยอิฐ  นิยายพื้นเมืองมีว่า สถานที่นี้เป็นที่ถวายพระเพลิงพระศพท้าวพรหมทัต สันนิษฐานว่าสร้างในสมัยอยุธยา

กำแพงและประตูเมือง

กำแพงเมืองพิมาย เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้างประมาณ ๓๖๕ เมตร ยาวประมาณ ๑,๐๓๐ เมตร อยู่ในพื้นที่ที่เกือบจะมีลำน้ำล้อมรอบ ตัวกำแพงสร้างเป็นคันดิน ประตูเมืองมีสี่ประตู สร้างด้วยศิลาแลง ประตูด้านทิศใต้นี้เรียกว่าประตูชัย เป็นด้านหน้าของศาสนสถาน